Hier wil je voor altijd blijven....
Blijf op de hoogte en volg Wim en Harriët
21 Januari 2017 | Nieuw Zeeland, Portobello
Zaterdag 14 januari....onderweg naar Kaimata Retreat Otago Peninsula
Wat handig dat we vanaf nu alles in de auto kunnen pakken, schoenen achterin, niet alles in de koffer. De restanten van het heerlijke ontbijt in onze gekochte Kathmandu koelbox, zonder elementen maar toch.
Na een hartelijk afscheid van Tia en Ian gaan we op pad voor een zes uur durende rit door een prachtige bergpas, echt een omweg, maar volgens J.P (afgekort) zeer zeker de moeite waard.
Ik fungeer als een echte navigator, beide kaarten op schoot, het GPS draadloos navigatie via Wim's telefoon in de andere hand. Het weer is bewolkt, niet zo stralend als gisteren maar prima om te rijden We nemen al gauw de Danseys Pass Road.
Een werkelijk prachtige weg, heel erg smal en voornamelijk gravel. Ik plaats mijn handen onder mijn billen, zodat mijn schrikreacties beperkt blijven tot een soort van stuiptrekking.
Wim rijdt voorzichtig langs steile kliffen en prachtige look overs. Dus geregeld eruit, camera pakken, filmen, telefoon om ook via de WhatsApp wat te kunnen doorsturen. We genieten, leggen vast en hetgeen niet in beeld is te pakken, slaan we op in ons hart. In de namiddag komen we weer op de verharde weg en rijden via Naseby en Middlemarch richting Dunedin. We overnachten in Portebello, Kaimata Retreat Resort in totaal 370 km. rijden....
Inmiddels toch maar wat meer op de tijd letten. Het begint zachtjes te regenen. Het wisselende landschap blijft boeiend en uitnodigen om vaak te blijven pauzeren. Onderweg nog snel wat inkopen gedaan om zelf te kokkerellen. Ik heb Wim gezegd dat ik morgen nergens heen wil........vast een voorgevoel.
Via Dunedin navigeer ik Wim richting Portebello, het regent inmiddels behoorlijk, de weg is erg smal en het water links aan mijn kant erg dichtbij en woest. De weg heeft alleen maar bochten......
Redelijk stressgevoelig zit ik naast Wim. Vanzelfsprekend raken we vermoeid en het is inmiddels al bijna acht uur 'savonds.
We weten van de routebeschrijving, dat de laatste zeven kilometer onverlicht zijn langs het water over gravel wegen.....De beschrijving blijkt niet correct en als we redelijk gestresst weggebruikers vragen naar Kaimata steken ze allemaal vriendelijk en hoofdschuddend de handen op.
Gelukkig komen we uiteindelijk op het idee om onze roaming aan te zetten met ingave van het adres. Binnen zeven minuten worden we met een vriendelijk geruststellende stem afgezet bij een onwaarschijnlijk mooie plek: Het Kaimata Retreat Resort.
Alle stress glijdt van ons af als we door de open deuren naar binnen gaan. The Pacific Ocean ligt aan onze voeten, door glaswanden vanuit de kamer.
The scenery van outside is overal naar binnen gehaald. Wat een plek. Prachtige houten balken, meerdere zitbanken een prachtige houtkachel..De regen is gestopt de lucht trekt open....het wordt eb.
Jean Paul had helemaal gelijk, hier wil je niet meer weg, hier wil je voor altijd blijven.
We vergeten te eten, drinken een glas wijn en contacten onze kids. We rijgen een geluksmoment aan onze slinger en slapen onder een volle maan.
Zondag 15 januari....stap in je geluksmodus
De slaapkamer vervult zich met daglicht, ik knipper met mijn ogen en als vanzelf zie ik de prachtig blauwe lucht boven de Pacific. Met onze dikke en zachte badjassen aan nestelen we ons in de heerlijke lichtblauwe stoelen op het terras. De stereo draait Coldplay, wij zijn tot tranen toe ontroerd wat een geluk.
Onze MB kaartjes voor internet zijn als sneeuw voor de zon verdwenen, misschien bewust weg van alle afleidingen en prikkels.
Leef in het moment in het nu. Aandacht geven maakt alles mooier.
Dit is de perfecte plek om mijn dagboek te schrijven en in mijn geluksmodus te stappen van Mark Verhees.
Wim heeft zijn speelgoed drone meegenomen en probeert vanaf de zijkant opnames te maken...vanaf het terras is natuurlijk nogal een beetje link...the Pacific is erg dichtbij.
Onze gastheer Kyle komt met zijn labrador even kennismaken en geeft aan dat wij vanavond om 18.30 uur worden opgehaald voor de bijzondere excursie voor wildlife.
Wij kunnen dus heerlijk de hele dag genieten van deze prachtige zonovergoten plek die zo bijzonder is, dat het gewoon ontroerd...
Nadat mijn privé kok Wim een heerlijk maaltje heeft gekookt, worden wij opgehaald voor onze excursie en met de bus naar Pipikaretu point gebracht.
Hier zullen we de zeldzame geeloogpinquin zien. We mogen een kijkje nemen in het Penguin Place Project op Otago Peninsula, waar samen met landeigenaren dit reservaat is geopend. Via verschillende observatiehutten zien we ze het strand opkomen. Ook mogen we genieten van jonge zeeleeuwen. We hebben een heerlijke avond.
Rond negen uur worden we weer afgezet bij onze once in a life time overnachtingsplek. We maken het haardvuur aan en schenken onze fles wijn leeg....de stereo draait op de achtergrond
Wat handig dat we vanaf nu alles in de auto kunnen pakken, schoenen achterin, niet alles in de koffer. De restanten van het heerlijke ontbijt in onze gekochte Kathmandu koelbox, zonder elementen maar toch.
Na een hartelijk afscheid van Tia en Ian gaan we op pad voor een zes uur durende rit door een prachtige bergpas, echt een omweg, maar volgens J.P (afgekort) zeer zeker de moeite waard.
Ik fungeer als een echte navigator, beide kaarten op schoot, het GPS draadloos navigatie via Wim's telefoon in de andere hand. Het weer is bewolkt, niet zo stralend als gisteren maar prima om te rijden We nemen al gauw de Danseys Pass Road.
Een werkelijk prachtige weg, heel erg smal en voornamelijk gravel. Ik plaats mijn handen onder mijn billen, zodat mijn schrikreacties beperkt blijven tot een soort van stuiptrekking.
Wim rijdt voorzichtig langs steile kliffen en prachtige look overs. Dus geregeld eruit, camera pakken, filmen, telefoon om ook via de WhatsApp wat te kunnen doorsturen. We genieten, leggen vast en hetgeen niet in beeld is te pakken, slaan we op in ons hart. In de namiddag komen we weer op de verharde weg en rijden via Naseby en Middlemarch richting Dunedin. We overnachten in Portebello, Kaimata Retreat Resort in totaal 370 km. rijden....
Inmiddels toch maar wat meer op de tijd letten. Het begint zachtjes te regenen. Het wisselende landschap blijft boeiend en uitnodigen om vaak te blijven pauzeren. Onderweg nog snel wat inkopen gedaan om zelf te kokkerellen. Ik heb Wim gezegd dat ik morgen nergens heen wil........vast een voorgevoel.
Via Dunedin navigeer ik Wim richting Portebello, het regent inmiddels behoorlijk, de weg is erg smal en het water links aan mijn kant erg dichtbij en woest. De weg heeft alleen maar bochten......
Redelijk stressgevoelig zit ik naast Wim. Vanzelfsprekend raken we vermoeid en het is inmiddels al bijna acht uur 'savonds.
We weten van de routebeschrijving, dat de laatste zeven kilometer onverlicht zijn langs het water over gravel wegen.....De beschrijving blijkt niet correct en als we redelijk gestresst weggebruikers vragen naar Kaimata steken ze allemaal vriendelijk en hoofdschuddend de handen op.
Gelukkig komen we uiteindelijk op het idee om onze roaming aan te zetten met ingave van het adres. Binnen zeven minuten worden we met een vriendelijk geruststellende stem afgezet bij een onwaarschijnlijk mooie plek: Het Kaimata Retreat Resort.
Alle stress glijdt van ons af als we door de open deuren naar binnen gaan. The Pacific Ocean ligt aan onze voeten, door glaswanden vanuit de kamer.
The scenery van outside is overal naar binnen gehaald. Wat een plek. Prachtige houten balken, meerdere zitbanken een prachtige houtkachel..De regen is gestopt de lucht trekt open....het wordt eb.
Jean Paul had helemaal gelijk, hier wil je niet meer weg, hier wil je voor altijd blijven.
We vergeten te eten, drinken een glas wijn en contacten onze kids. We rijgen een geluksmoment aan onze slinger en slapen onder een volle maan.
Zondag 15 januari....stap in je geluksmodus
De slaapkamer vervult zich met daglicht, ik knipper met mijn ogen en als vanzelf zie ik de prachtig blauwe lucht boven de Pacific. Met onze dikke en zachte badjassen aan nestelen we ons in de heerlijke lichtblauwe stoelen op het terras. De stereo draait Coldplay, wij zijn tot tranen toe ontroerd wat een geluk.
Onze MB kaartjes voor internet zijn als sneeuw voor de zon verdwenen, misschien bewust weg van alle afleidingen en prikkels.
Leef in het moment in het nu. Aandacht geven maakt alles mooier.
Dit is de perfecte plek om mijn dagboek te schrijven en in mijn geluksmodus te stappen van Mark Verhees.
Wim heeft zijn speelgoed drone meegenomen en probeert vanaf de zijkant opnames te maken...vanaf het terras is natuurlijk nogal een beetje link...the Pacific is erg dichtbij.
Onze gastheer Kyle komt met zijn labrador even kennismaken en geeft aan dat wij vanavond om 18.30 uur worden opgehaald voor de bijzondere excursie voor wildlife.
Wij kunnen dus heerlijk de hele dag genieten van deze prachtige zonovergoten plek die zo bijzonder is, dat het gewoon ontroerd...
Nadat mijn privé kok Wim een heerlijk maaltje heeft gekookt, worden wij opgehaald voor onze excursie en met de bus naar Pipikaretu point gebracht.
Hier zullen we de zeldzame geeloogpinquin zien. We mogen een kijkje nemen in het Penguin Place Project op Otago Peninsula, waar samen met landeigenaren dit reservaat is geopend. Via verschillende observatiehutten zien we ze het strand opkomen. Ook mogen we genieten van jonge zeeleeuwen. We hebben een heerlijke avond.
Rond negen uur worden we weer afgezet bij onze once in a life time overnachtingsplek. We maken het haardvuur aan en schenken onze fles wijn leeg....de stereo draait op de achtergrond
-
21 Januari 2017 - 11:33
Sander:
Wauw!:) leuk om te lezen... Grandioos plekje zaten jullie en ben erg benieuwd naar de drone shots van pa! Enjoy -
21 Januari 2017 - 11:40
Leen En Elze:
Wij voelen ons bevoorrecht dat we in jullie geluksmomenten mogen stappen; de Vibe zie ik op de foto staan. De theorie van Mark Verhees valt nú samen met jullie praktijk. Heerlijk om jullie verslag te lezen; we voelen ons dichtbij jullie! Blijf je verwonderen!
Liefs L&E -
21 Januari 2017 - 12:02
Daan:
Wat is het toch leuk om een melding te krijgen van een nieuwe post op jullie waarbenjij.nu :) Dank voor het delen, prachtig om te lezen! Liefs Daan -
21 Januari 2017 - 12:44
Hilly En Frits:
Lieve mensen,
Wat een mooie verhalen en belevenissen. Als je het leest zie je het voor je.
Heerlijk om te lezen dat jullie zo genieten. Hoe dik verdient hebben jullie dit.
Dan lezen wij, hier wil je eigenlijk niet meer weg. Dan moet het wel onbeschrijflijk mooi zijn.
Maar hopen toch wel dat jullie terugkomen.
Jullie hebben nog vele weken voor je en zijn benieuwd naar jullie verdere avonturen.
Blij dat alles met de computer weer is opgelost. Kunnen wij weer meegenieten van jullie reis.
Liefs van ons H&F -
21 Januari 2017 - 13:51
Carla Akkermans:
Ik kan me helemaal voorstellen dat jullie genieten van de mooie natuur en het prachtige ruige landschap want dat is wat new zealand is. Een beetje eng hoor wat jullie allemaal doen over die smalle weggetjes. Wees voorzichtig hoor, we willen jullie verhalen thuis ook nog horen, maar weer geweldig om dat allemaal te lezen.
Vanavond gaan we naar de nieuwjaarsreceptie van de Lindenbergh anneke en ik en zal anneke jullie verhalen laten lezen als we weer thuis zijn.
Ik zit weer te wachten op jullie volgende verhaal en jullie gaan door met genieten.
Dikke knuffel, Carla.
-
21 Januari 2017 - 14:22
Renske:
Lieve Harriët en Wim.
Wat weer een prachtig verhaal ik reis helemaal mee. En zeker langs die linke wegen[spannend en best eng]
maar jullie zij hartstikke goed voorbereid en [altijd een engeltje boven je hoofd ]
Leef intens met jullie mee.
En gelukkig weet ik dat jullie wel terug komen! Met de prachtigste herinnerinen foto's in je hoofd en in gedachten kun je altijd weer heen en terug reizen. Dat is weer het mooie van: Mens Zijn.
Denk aan jullie.
Xxxxx Renske. -
22 Januari 2017 - 08:51
Paula:
Wat een mooi verhaal weer! Het geluk spat er vanaf. Zo fijn voor jullie :-) Blijf genieten en natuurlijk schrijven!
Liefs Paula en Ben -
22 Januari 2017 - 09:57
Ria:
Het enthousiasme spat uit elk woord en elke zin, wat een prachtig land!
Wat een voorrecht om dit door jouw (jullie) ogen ook te mogen zien.
Liefs, Ria -
22 Januari 2017 - 19:10
Anja:
Even mijn Geluksmomentje, jullie verslag Harriet. Zelfs op afstand kun je het gevoel goed overbrengen. -
22 Januari 2017 - 22:30
Greet En Roel:
Wat prachtig is het daar zeg!! Maar we hopen inderdaad ook dat jullie weer terug komen.
Nog een fijne reis verder met z'n tweetjes.
Lieve groetjes van Roel en Greet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
