Nelson en de Kenepuru Sounds
Door: Harriët
Blijf op de hoogte en volg Wim en Harriët
08 Februari 2017 | Nieuw Zeeland, Kenepuru Head
Zondag 29 januari....op weg naar Parautane Lodge.
Vandaag gaan we weer op pad, koffer inpakken, alles achterlaten en op weg richting Nelson.
Een toeristische plaats vlakbij het Abel Tasman park.
Oorspronkelijke was ons reisdoel: Kaikoura, voor een bijzondere walvis experience.
In verband met de aardbeving enkele maanden terug, heeft Jean Paul in overleg met ons besloten om deze bouwsteen te veranderen.
Als we wegrijden met [via Spotify] The Eagles aan met The Last Resort, rijden we een eind in stilte door alle bochtige haarspeldbochten, met een gevoel van heimwee nemen we afscheid. Wetend dat we hier waarschijnlijk nooit terug zullen komen.....wat een mythische plek.
Het weer is perfect, licht bewolkt met een zonnetje erbij.
Ons lunchpakket bij ons in onze koelbox zonder koelelementen...
Het landschap verandert, we rijden via de Buller George Highway, deze weg loopt langs kloven van de Buller river.
We maken eenstop bij de Buller George swingbridge, de langste die over een hoogte van 43 meter en 130 meter lang een rivier in Nieuw-Zeeland overbrugt..
Al balancerend gaan we op pad, voorzichtig proberen we foto's en film te maken...Scary....
Dat wordt het helemaal als we aan de andere kant een dikke bebaarde man onze kant op zien komen. Hij is net zo breed als de smalle brug met op zijn rug een kind van een jaar of drie.
Hij lijkt absoluut niet de intentie te hebben om terug te lopen, zodat wij door kunnen. Wanneer hij bij ons is zegt hij laconiek: "that will be fun"
Ik druk me strak met mijn rug tegen het touw, hij drukt zich langs mij heen, ik voel het schoentje van het kind in mijn nek en durf bijna niet achterom te kijken, hoe de ontmoeting met Wim zal zijn.
Wim blijft rustig en heeft zich zo gedraaid dat zijn rugzak boven het water hangt.
Op onze terugtocht hebben wij de wankele swingbridge voor ons alleen. We voelen ons iets safer en durven zelfs foto's te nemen. ...
We vervolgen onze weg naar Nelson, nadat we helemaal lek zijn gestoken door de sandfly's, waar ik alleen maar last van krijg in de vorm van grote rode plekken, die onbedaarlijk jeuken.
Rond 17.30 uur arriveren we via een steile bochtige weg omhoog naar Parautane lodge. Wauw wat een weg om naar onze nieuwe slaapplek te komen....we kronkelen ruim 500 meter omhoog.
Een ongeevenaard uitzicht over de zee, heerlijk terras dat uitkijkt over.....We stellen onze plannen bij voor morgen......NIETS!
Met onze stoelen buiten en een drankje genieten we van de betoverende luchten en wachten totdat de hemel zich met sterren verlicht.....
maandag 30 januari...
Heerlijk uitslapen en ontbijten, waarbij jongelui ons van eten en drinken voorzien. Backpackers die bij afwezigheid van de eigenaren het gastheerschap overnemen. Op de een of andere manier matcht het niet met de entourage.
We gaan heerlijk buitenzitten, slepen het tafeltje naar buiten.
Ik schrijven en Wim gaat spelen met zijn Drone voor op de ballustrade. Daar heeft hij alle ruimte. Na de nodige communicatie problemen stijgt de Drone voorzichtig het luchtruim in. Wim manouvreert het gele gevaarte keurig op een ligbed.
Met iets meer vertrouwen navigeert Wim mijn kant op.
Hij kijkt mij aan, maar de Drone kiest zijn eigen pad.....Plotseling zakt hij weg naar beneden de struiken in, op de helling bij een weiland.
Ondanks het noodsignaal en het licht gepiep, kunnen we de gestrande Drone niet terugvinden.
Wim gaat voorzichtig over het draad, onwetend of er ook stroom op zit..en zoekt in het lange gras. Ik hoor jonge vogels piepen en kijk tussen de pruimenboom.
Nadat ik op verzoek van Wim kijk op de tablet waar de Drone op uit kijkt, blijkt hij een huis hoog in de heuvels te filmen....Wim ontdekt de Drone hoog in de pruimenboom.
Eerst Wim over het draad zien te krijgen met een t shirt en een goede ondersteuning mijnerzijds..valt Wim aan de goede kant van het draad. Na wat gehang en protest van de pruimenboom lukt het Wim de Drone weer te laten afdalen.....
We genieten de hele dag van het nietsdoen....landen, foto's bekijken, schrijven, eten en verder NIETS! Gewoon alle tijd....
Dinsdag 31 januari
Vandaag vroeg uit de veren, we rijden door naar Picton.
Hier leveren we onze huurauto in en worden met de boot naar Kenepuru Sounds gebracht bij Raetihi Lodge.
Om letterlijk te landen van alle indrukken die we hebben opgedaan op het Zuider-Eiland.
We moeten hiervoor wel alles weer uit de auto halen, organisatorisch inpakken waarbij er weer wat structuur bij komt kijken...
Rond 11.00 uur verlaten we onze lodge en rijden via de kust richting Picton.
We nemen de kleine Scientic Route en kronkelen via een hele smalle weg langzaam omhoog, met om elke haarspeldbocht een uitkijkpunt....Vele foto stops verder arriveren we rond half een in Picton...
Even bellen met Cougar line, onze watertaxi waar we moeten zijn.
Een zeer gastvrije dame helpt ons de goede weg te vinden, we stallen de overtollige bagage, leveren onze huurauto in en worden rond kwart voor drie met hoge snelheid door de watertaxi overgezet.
Een klein stukje in een auto en vervolgens wederom in een bootje van de Raetihi Lodge, die ons uiteindelijk op vol vermogen afzet bij onze landingsplek voor de komende drie nachten......Ver weg van de wereld, een plek waar je alleen maar kunt zijn en niet wegkunt.
We gaan genieten van een drietal dagen niets......Geen verhalen....even een blanco online reisverslag tot en met 2 februari....
Tijd om alle ervaringen, indrukken en avonturen op ons in te laten werken.
Samen te praten over alles wat ons bezighoudt, alle onvergetelijke momenten van het prachtige Zuider-Eiland, waar we met een paar dagen afscheid van gaan nemen....Hoe moeilijk zal dat zijn, onze rugzakken vol herinneringen, afdrukken in ons hart....
Vandaag gaan we weer op pad, koffer inpakken, alles achterlaten en op weg richting Nelson.
Een toeristische plaats vlakbij het Abel Tasman park.
Oorspronkelijke was ons reisdoel: Kaikoura, voor een bijzondere walvis experience.
In verband met de aardbeving enkele maanden terug, heeft Jean Paul in overleg met ons besloten om deze bouwsteen te veranderen.
Als we wegrijden met [via Spotify] The Eagles aan met The Last Resort, rijden we een eind in stilte door alle bochtige haarspeldbochten, met een gevoel van heimwee nemen we afscheid. Wetend dat we hier waarschijnlijk nooit terug zullen komen.....wat een mythische plek.
Het weer is perfect, licht bewolkt met een zonnetje erbij.
Ons lunchpakket bij ons in onze koelbox zonder koelelementen...
Het landschap verandert, we rijden via de Buller George Highway, deze weg loopt langs kloven van de Buller river.
We maken eenstop bij de Buller George swingbridge, de langste die over een hoogte van 43 meter en 130 meter lang een rivier in Nieuw-Zeeland overbrugt..
Al balancerend gaan we op pad, voorzichtig proberen we foto's en film te maken...Scary....
Dat wordt het helemaal als we aan de andere kant een dikke bebaarde man onze kant op zien komen. Hij is net zo breed als de smalle brug met op zijn rug een kind van een jaar of drie.
Hij lijkt absoluut niet de intentie te hebben om terug te lopen, zodat wij door kunnen. Wanneer hij bij ons is zegt hij laconiek: "that will be fun"
Ik druk me strak met mijn rug tegen het touw, hij drukt zich langs mij heen, ik voel het schoentje van het kind in mijn nek en durf bijna niet achterom te kijken, hoe de ontmoeting met Wim zal zijn.
Wim blijft rustig en heeft zich zo gedraaid dat zijn rugzak boven het water hangt.
Op onze terugtocht hebben wij de wankele swingbridge voor ons alleen. We voelen ons iets safer en durven zelfs foto's te nemen. ...
We vervolgen onze weg naar Nelson, nadat we helemaal lek zijn gestoken door de sandfly's, waar ik alleen maar last van krijg in de vorm van grote rode plekken, die onbedaarlijk jeuken.
Rond 17.30 uur arriveren we via een steile bochtige weg omhoog naar Parautane lodge. Wauw wat een weg om naar onze nieuwe slaapplek te komen....we kronkelen ruim 500 meter omhoog.
Een ongeevenaard uitzicht over de zee, heerlijk terras dat uitkijkt over.....We stellen onze plannen bij voor morgen......NIETS!
Met onze stoelen buiten en een drankje genieten we van de betoverende luchten en wachten totdat de hemel zich met sterren verlicht.....
maandag 30 januari...
Heerlijk uitslapen en ontbijten, waarbij jongelui ons van eten en drinken voorzien. Backpackers die bij afwezigheid van de eigenaren het gastheerschap overnemen. Op de een of andere manier matcht het niet met de entourage.
We gaan heerlijk buitenzitten, slepen het tafeltje naar buiten.
Ik schrijven en Wim gaat spelen met zijn Drone voor op de ballustrade. Daar heeft hij alle ruimte. Na de nodige communicatie problemen stijgt de Drone voorzichtig het luchtruim in. Wim manouvreert het gele gevaarte keurig op een ligbed.
Met iets meer vertrouwen navigeert Wim mijn kant op.
Hij kijkt mij aan, maar de Drone kiest zijn eigen pad.....Plotseling zakt hij weg naar beneden de struiken in, op de helling bij een weiland.
Ondanks het noodsignaal en het licht gepiep, kunnen we de gestrande Drone niet terugvinden.
Wim gaat voorzichtig over het draad, onwetend of er ook stroom op zit..en zoekt in het lange gras. Ik hoor jonge vogels piepen en kijk tussen de pruimenboom.
Nadat ik op verzoek van Wim kijk op de tablet waar de Drone op uit kijkt, blijkt hij een huis hoog in de heuvels te filmen....Wim ontdekt de Drone hoog in de pruimenboom.
Eerst Wim over het draad zien te krijgen met een t shirt en een goede ondersteuning mijnerzijds..valt Wim aan de goede kant van het draad. Na wat gehang en protest van de pruimenboom lukt het Wim de Drone weer te laten afdalen.....
We genieten de hele dag van het nietsdoen....landen, foto's bekijken, schrijven, eten en verder NIETS! Gewoon alle tijd....
Dinsdag 31 januari
Vandaag vroeg uit de veren, we rijden door naar Picton.
Hier leveren we onze huurauto in en worden met de boot naar Kenepuru Sounds gebracht bij Raetihi Lodge.
Om letterlijk te landen van alle indrukken die we hebben opgedaan op het Zuider-Eiland.
We moeten hiervoor wel alles weer uit de auto halen, organisatorisch inpakken waarbij er weer wat structuur bij komt kijken...
Rond 11.00 uur verlaten we onze lodge en rijden via de kust richting Picton.
We nemen de kleine Scientic Route en kronkelen via een hele smalle weg langzaam omhoog, met om elke haarspeldbocht een uitkijkpunt....Vele foto stops verder arriveren we rond half een in Picton...
Even bellen met Cougar line, onze watertaxi waar we moeten zijn.
Een zeer gastvrije dame helpt ons de goede weg te vinden, we stallen de overtollige bagage, leveren onze huurauto in en worden rond kwart voor drie met hoge snelheid door de watertaxi overgezet.
Een klein stukje in een auto en vervolgens wederom in een bootje van de Raetihi Lodge, die ons uiteindelijk op vol vermogen afzet bij onze landingsplek voor de komende drie nachten......Ver weg van de wereld, een plek waar je alleen maar kunt zijn en niet wegkunt.
We gaan genieten van een drietal dagen niets......Geen verhalen....even een blanco online reisverslag tot en met 2 februari....
Tijd om alle ervaringen, indrukken en avonturen op ons in te laten werken.
Samen te praten over alles wat ons bezighoudt, alle onvergetelijke momenten van het prachtige Zuider-Eiland, waar we met een paar dagen afscheid van gaan nemen....Hoe moeilijk zal dat zijn, onze rugzakken vol herinneringen, afdrukken in ons hart....
-
08 Februari 2017 - 08:40
Anja:
Oeoeoe harregat, kreeg ik bij het lezen van dit verslag al een weeig gevoel in mn maag, toen ik naar de foto keek van een breedlachende Harriet op de hangbrug werd ik echt niet goed..
Kregen jullie de tegenliggers op deze brug? Ik wil wedden dat jullie aan mij hebben gedacht toen je overstak. Helden zijn jullie , brr...kun je nog van je jeukbulten afblijven Harriet?
Winterse buien in Nederland, blijf daar nog maar even lekker genieten. Big hug -
08 Februari 2017 - 08:44
Anneke:
Prachtig verhaal weer! Wat een belevenis toch!! ❤️
-
08 Februari 2017 - 10:19
Elze En Leen:
Heerlijk om jullie beiden in korte broek, Teva's en zonnebrillen op de foto te zien. Ohhhhh, wat stoer om over die hangbrug te durven! Mooie foto's, mooie luchten. Geniet van het mooie weer, want hier in Bergentheim ligt sneeuw, waait het, is het afschuwelijk koud; de houtkachel maakt overuren. Brrrrr!
Geniet van al die geweldige ervaringen!
Liefs L&E -
08 Februari 2017 - 10:37
Carla Akkermans:
Alles weer met grote aandacht gelezen. Als ik dit schrijf zitten jullie waarschijnlijk al op het noordereiland en gaat jullie reis weer verder. Daar is ook genoeg te zien en te beleven .
Ik wens jullie een geweldig vervolg en ben benieuwd naar je volgende verhaal.
A big hug ! -
08 Februari 2017 - 10:41
Renske.:
Vanuit een besneeuwd landschap in en om De Vinkenbuurt met harde Oosten wind is het enorm genieten van jullie belevenissen van uit een totaal andere wereld.
Ga je er een mooie boekwerk van maken?
En een film[ ala-Ella ] foei, Renske.
Had je" Deet " bij je voor die bulten?
Geniet van het zalig niets doen!! [Wat eigenlijk niet bestaat] Want genieten is erg hard werken hoor.hihi
Ben in gedachten bij jullie en geniet daarom ook erg mee.
Liefs ,
Renske. -
08 Februari 2017 - 17:42
Ria:
Die hangbrug!!!!!! Geweldig lijkt me dat (ook hartstikke eng hoor, maar wat gaaf!), stond er veel wind of viel het " swingen" mee? Zoals je in de vorige commentaren kon lezen is het in Nederland behoorlijk fris en wekken jullie blote armen en benen enige jaloezie op -
09 Februari 2017 - 17:57
Jenneke:
Grrrr. als ik de foto zie van jou Jetje op die brug, kan ik me voorstellen dat het niet echt fijn voelt als je daar een breed iemand tegen komt. Maar het is goed gegaan.
een prachtige foto's zijn er weer bij.
Het blijft genieten voor jullie!
Wim veel plezier met je speelgoedje, beetje oefenen dan komt ook dat vast goed.
liefs vanaf de bank voor de warme kachel , maar wel uit een knetterkoud Hardenberg. -
09 Februari 2017 - 20:59
Minie.:
wat gaaf en wat een moet ik doe jullie niet na .groetjes van ons minie -
13 Februari 2017 - 12:58
Hilly:
Twee verslagen achter vanwege onze eigen vakantie. Maar wat een heerlijke verhalen, alleen die hangbrug brr. dat had ik niet zien zitten. Stoer van jullie. Je krijgt dan wel de mooiste foto's.
Wim gelukkig je droontje weer terug. Wel een heel spektakel om die terug te vinden. Maar de
opnamen zullen vast heel mooi zijn. Zo te zien hebben jullie prachtig weer. Genieten van het niets doen en van elkaar. Nu naar het andere verslag. Liefs van ons Hilly en Frits.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
