Bruce Bay....de glaciers en Jade!

dinsdag 24 januari.

We gaan heerlijk ontbijten onder de verzorgende handen van John.
Als hij mij vraagt wat ik wil ontbijten en hij hoort dat hij niet meer voor kan betekenen dan een gekookt eitje, kijkt hij me meewarig aan.
Zijn ogen krijgen een sprankelende blik als hij Wim's wens hoort: scrambled eggs with bacon.
Vol aandacht zien wij hem het ontbijt verzorgen met champignons, tomaat en kruiden uit eigen tuin...en hij tovert met trots in zijn gescheurde trui Wim een overheerlijk ontbijt aan.

Onze eerste bestemming vanmorgen is de local workshop, waar onze band zal worden gerepareerd volgens John, die hier al over heeft gebeld.
Een nors uitziende man geeft antwoord aan Wim, als deze hem vraagt of John contact heeft gehad met een dame van kantoor....zijn no nonsense antwoord doet Wim fronsen en mij glimlachen...."do I look like a lady?"
Als Wim aangeeft waar hij de lekke band heeft opgelopen zegt hij:
"Oh the Dunlopp corner"! My brother has every day work of it.....
Hij belooft ons dat hij zijn best zal doen om banden naar zijn garage te krijgen, zodat wij weer met een gerust gevoel verder kunnen reizen.

Jacky heeft voor ons een helikopter vlucht geregeld in Fox glacier, het gletsjerdorp van Nieuw-Zeeland, deze vlucht zal ons ook meenemen naar de Frans Josef glacier....afwachten wat het weer doet.
Tegen de middag trekt het helemaal dicht en wij cancellen de vlucht.
Als je dit wilt gaan doen, moet het ook letterlijk breathtaking zijn.
In plaats daarvan gaan we wandelen bij Lake Matheson.
Een prachtig meer dat op meerdere plekken uitzicht geeft op de gletsjertoppen. De route leidt ons door een prachtige rainforest, in het rimpelloze water kunnen we de schaduw van de Fox glacier zien. We genieten in stilte en omzeilen de Chinezen door de route precies andersom te lopen....

Na deze prachtige tocht reizen we een stuk verder naar de Frans Josef glacier...we horen geen helikopter vluchten meer...Het trekt langzaam dicht. Ondanks dat we geen vergezichten hebben, beleven we een heel bijzondere wandeling met bemoste en gekleurde stenen...overal watervallen. Onze selfie met de glacier zelf is gehuld in nevelen....
Wij hebben genoten vandaag....
Ruim 20000 stappen gelopen dus op de terugweg maar even neuzen in de toeristische plaats van Frans Josef en een klein hapje eten.

Vanavond dineren we weer bij Jacky en John samen met Michiel en Wietske....
We worden door hen in de watten gelegd, genieten samen met onze Nederlandse gasten. Samen delen we gesprekken, verschillend maar ook met een verbondenheid door onze passie voor het reizen.
De Sauvignon blanc en Merlot worden aangevuld in onze glazen.

Woensdag 25 januari:

We pakken onze spullen weer in en na ons ontbijt nemen we met een knuffel afscheid van Jacky. Wat een mooi mens. Met een glimlach zegt ze: "you were so easy to take care off, I will mish you"
John neemt ons mee voor een strandwandeling bij Bruce Bay, zijn schop en emmer mee. De emmer schept hij vol zand. Bij braakliggend water laat hij ons zien hoe hij goudschilvers kan zeven....De West Coast werd overspoeld door goudzoekers in 1860.
We nemen afscheid van deze bijzondere man en wandelen langs het strand terug naar onze auto. Zoeken stenen en drijfhout.

Onze garagehouder voorziet onze auto weer van een nieuwe band en hij glimlacht als Wim hem een fooi in de hand drukt voor alle moeite.
Vandaag rijden we ruim 300 kilometer net boven Greymouth aan de West Coast. Deze weg lijdt ons langs onvoorstelbare uitzichten over de ruwe zee.
Ondanks het bewolkte en af en toe regenachtige weer, genieten we.
Dramatische vergezichten, de bergen gehuld in nevelen.

We stoppen geregeld en besluiten het dorpje Ross te bezoeken. Een voormalig goudzoekersdorpje, het is als een openluchtmuseum dat in slaap is gevallen. Op een Jade atelier na.
Als we binnenstappen kijk ik in de ogen van een charismatisch man, grijs lang haar in een staart bij elkaar gebonden en twee bruine ogen. Hij leest ons karakter met zijn ogen. Vol enthousiasme vertelt hij over zijn passie: Jade.
Zijn geamputeerde linkerbeen is voorzien van een prothese, maar de krachtige persoonlijkheid van deze man, doen dit schoonheidsfoutje verbleken. Mijn oog valt op een prachtige rechte hanger van twee kleuren Jade, de betekenis van dit model blijkt: kracht en karakter te zijn volgens de Maori's.
De meer bewerkte hangers in de vorm van een soort vishaak bekoren mij minder.Als ik aan het twijfelen wordt gebracht zet hij mij neer en vraagt aan Wim om naast hem te komen staan, eerst met de ene hanger dan met de andere. "Look at her", zegt hij: "this is the one she should wear, I see the child in her" Het zegt iets over zijn zijn, deze hanger is beduidend goedkoper.
Als blijkt dat we niet kunnen pinnen en wij niet genoeg contant geld hebben, geeft hij ons met een glimlach een overschrijvingsbriefje van de bank. Ik kijk hem aan met verwondering: "how can you trust us to pay you?" Hij glimlacht en zegt: "I am sure of it, I can feel it. And if you don't pay me, it will be your problem not mine!" Met zijn acceptgiro in de hand hangt Wim de jadehanger om mijn hals, terwijl hij glimlachend toekijkt. Wat een bijzondere ontmoeting.

Met de hand omsloten om mijn hanger rijden we het laatste stuk naar Breakers Boutique Accommodation, waar Jane ons hartelijk ontvangt.Michiel en Wietske, die wel heel toevallig hier ook verblijven vannacht, hebben al pizza voor ons geregeld. Samen genieten we met hen van de iets te hard gebakken pizza, de heerlijke wijn en elkaars gezelschp, terwijl the Wild Coast ons met zijn grijstinten en golven door het raam betovert.