Navigatie
  • WaarBenJij.nu
  • Nieuws
  • Shop
  • Reisloket

Inloggen | Aanmelden

WaarBenJij.nu

Maak gratis jouw reisdagboek aan! Gratis aanmelden

Maak gratis jouw reisdagboek aan!

watch introductie videotjes

Breadcrumbs

  • Home
  • >
  • wimenharriet
  • >
  • Nieuw-Zeeland

Napier 18:58 sitemap

Je bekijkt de reis...

Nieuw-Zeeland

<? echo $this->currentTravelTitle; ?>
  • Reisdetails
  • Reisverslagen
  • Foto's
  • Video's

Profiel

Volledig profiel
Profiel afbeelding van wimenharriet

wimenharriet

Nu in:

Was in:

Blijf op de hoogte

  • Meld je aan voor de mailinglijst
  • RSS-feed
  • Bel Wim en Harriët via Hallo Buitenland.nl

Recente reisverslagen

  • 16-02-2017 Waar de zon de ... (5)
  • 11-02-2017 Via Wellington ... (7)
  • 08-02-2017 Nelson en de ... (9)
  • 01-02-2017 Naar de ... (9)
  • 30-01-2017 Bruce Bay....de ... (5)

Statistieken

Dit dagboek is 7557 keer bekeken

Voorbereid op reis? check reisloket

prev next
365 Vaccineren

Reisverslag Doubtful Sound

Toon op kaart

25 januari 2017 | Door: Harriët

Aantal keer bekeken 322   Aantal reacties 5   Doubtful Island, Nieuw Zeeland
a A

Doubtful Sound

Donderdag 19 januari....vliegen? of......

De storm die al was aangekondigd, is in alle sterkte over onze cottage heengekomen. 's nachts lig ik wakker en maak me zorgen over......
Als we donderdagmorgen vroeg alles bij elkaar pakken, komt Philippa al om half acht binnendenderen, met haar kaplaarzen aan in de stromende regen en wind.
Stewart Fligthts heeft voorlopig alle vluchten gecancelled, misschien dat we met de ferry kunnen gaan. Ik lees in haar ogen dat het kiezen is uit twee kwaden....Redelijk chaotisch pakken we de laatste dingen in, kook ik nog snel even vier laatste eieren uit de koelkast voor onderweg en druk ze in de rugzak.
We rijden achter haar aan naar het kantoortje van Stewart Flights. We laten onze bagage achter, nemen afscheid van Philippa en nemen tijdelijk ons intrek in het plaatselijk hotel achter een kop thee....beter voor de maag.
Afwachten hoe het gaat lopen. Rond negen uur 's morgens krijgen we bericht dat er een vliegtuig onderweg is naar Stewart Island...Inmiddels is ons reistabletje al lang uitgewerkt, met gemengde gevoelens gaan we mee in het shuttle busje naar de landingsbaan, wachtend op het vliegtuigje dat redelijk rustig landt op het gras....met spanning kijk ik naar de gezichten van de passagiers.
Er wordt geglimlacht, maar ja dat doen Chinezen altijd...... We gaan gespannen zitten, waarbij onze piloot ons geruststelt en aangeeft dat de heenreis prima was gegaan. Mijn kotszakje voor mij en ook voor Wim zit in mijn rugzak....We stijgen op en kunnen van ons af kijken. Ook de piloot heeft prima zicht....zou het dan toch? ondanks de delay meevallen? We hebben een prima terugvlucht, er zijn zakkers maar geen misselijkheid, onze piloot kan gewoon door zijn raam kijken en hij brengt ons veilig op het vliegveld. Wat zijn we blij en gerustgesteld dat we niet met de ferry zijn gegaan.

We wachten op onze reistassen en betalen voor de longstay van de auto. Als ik mijn rugzak op de achterbank wil zetten, voel ik een geplet ei.......gatver....al onze vier eieren zijn in het vliegtuig kapot gegaan en bleken niet lang genoeg te hebben gekookt, wat een kleffe ellende. Veel papieren zakdoekjes en een wit/geel hemd inmiddels van Wim verder, met een flashback naar 1995, toen ik 2 rauwe eieren in mijn rugzak heb gedaan, tijdens onze reis door China met Winner....kunnen we eindelijk verder reizen.
Ons einddoel voor vandaag is Manapouri, Onze overnachtingsplek, voordat we meegaan met een cruise op de Doubtful Sounds in het Fiorden gebied van het Zuidereiland. Het is koud en wat regenachtig weer. In de namiddag arriveren we bij Murrel's Grand View House, onze B&B voor vannacht. We worden teruggenomen in de tijd. In een Agatha Christie scenery worden we rondgeleid, prachtige authentieke plek aan het Manapouri Lake. De regen maakt plaats voor de zon en we hebben een weergaloos uitzicht.
We pakken onze weekendtas in voor onze overnachting op de Seafinn, voor morgenvroeg. Gaan 's avonds eten bij een motel, daar er geen kookgelegenheid is in onze B&B. Als we 's avonds terugkomen, zoek ik het lichtknopje, met een glimlach ontdek ik het grote koord en wordt het donker in onze kamer. Ik hou de gordijnen open, zodat morgenvroeg Lake Manapouri mij zal wakker maken.

Vrijdag 20 januari....Doubtful Sound....experience of al life time

Wakker worden met de gordijnen open, het licht dat naar binnen valt. It's a beautiful day!
Na het ontbijt in onze typische Engels koloniale Grand View House, parkeren we de auto bij hen op het terrein en lopen naar Pearl Harbour. Hier worden we opgevangen door Diane, die zorgt dat we op de boot komen die ons het meer over zal varen.
Na onze boottocht onder een wolkenloze hemel, de eerste in drie weken worden we opgevangen door haar man Chris Lemin en tevens onze captain en gastheer op de boot. Na 45 minuten in de bus kunnen we inschepen.
De bevlogenheid van Chris omarmt ons, zijn all round assistent Travis ontvangt ons op de Seafinn. Allereerst worden ons onze slaapplekken getoond, onze kajuit is erg klein. Wim offert zich op en gaat tegen de muur slapen onder het ongebruikte bovenbed, zodoende hou ik ruimte om.....Nog nooit eerder in zo'n kleine ruimte geslapen...2x2.50 meter.....vanavond maar yogha ademshalingsoefeningen doen.

Travis schotelt ons een heerlijke luch voor met lobsters.....kom op niet zeuren, dit is een delicatesse.
We brengen veel tijd door op dek en de betoverende scenery van dit bijzondere fiordenlandschap laten we op ons inwerken. Als eerste aan dek als er dolfijnen worden gespot vlakbij onze boot. De dolfijn maakt een flipover als het ware speciaal voor mij, ik heb deze beelden opgeslagen met mijn hart, want mijn camera stond op pauze....

In totaal zijn we met zeven passagiers aan boord, de drie Chineze dames gaan kajakken...Onze eerste en enigste ervaring hiermee was dermate slecht, dat we afwijzend ons hoofd schudden bij de vraag of.... We gaan voor een nieuwe uitdaging....vissen!
Met echte zeehengels en vers vis aan de haak, gooien we onze werphengels uit....In no time wordt er getrokken aan de hengel. Nu is het de kunst om de vis aan de haak te krijgen en omhoog te halen. Allereerst zijn het allemaal stekelbaarsachtige vissen. De eerste vis die ik omhoog haal, heeft de haak dwars door zijn oog zitten. Met afschuw laat ik Travis de vis verwijderen, met een geruststellend "it will be okay", gooit hij de vis weer terug. Al vissend varen we door een mystiek landschap. De rotswanden zijn begroeid met planten en bomen, die worden gevoed door de enorme hoeveelheden regen, dat hier valt ruim 9000 mm. per jaar.
Een tropisch woud dat uitmondt in de Tasmanië zee. De Doubtful Sounds zien eruit als bergruggen, die oprijst boven het water, maar eigelijk vormen ze een reeks dalen, die door de oceaan zijn overstroomd. Een combi van veranderende zeeniveaus, beweging langs de breuklijnen in het gebied heeft deze overstroming vrnl. veroorzaakt.
Urenlang genietend van the breathtaking view, weg van de wereld, digi tijdperk. Telefoon. In een oorverdovende stilte genieten we van 'the sound of silence'

Mijn vishengel buigt diep door, met kracht haal ik de lijn op...met stomme verbazing haal ik een hele grote vis naar boven...een codvis. Geweldig, alhoewel erg dubbel..Deze vis zal vanavond op ons bord belanden. Chris stelt me gerust. 'You caught the fish, I have killed him"... De meeuwen zitten op rij te wachten voor het afval dat hij voor ze neerlegt. Op meerdere plekken worden er lobster vangkratten naar boven gehaald. Tientallen lobsters zijn gevangen. Bijzonder om te zien dat alleen de benodigde lobsters worden opgevangen, de rest wordt teruggezet.

We hebben een heerlijke avond, op mijn bord mijn eigen gevangen vis, heerlijk bereid, verser kan niet....Onze eigen meegenomen wijn smaakt er heerlijk bij. Mijn gedachten gaan terug naar alles wat we hebben gezien vandaag. Onze yellow eyed pinquin, onze groep dolfijnen. De zeemeeuwen die dagelijks door Chris worden gevoerd met gesmeerde boterhamen en lobster. Wat een bijzondere man, op afstand gescheiden van zijn vrouw Diane, in volledige harmonie met zijn boot en in perfecte balans met de natuur.

Ik kruip voorzichtig in mijn kajuit. Wim bijna klem tegen de muur. Het gordijn iets open, zodat het licht de contouren van de piepkleine claustrofobische ruimte kan binnenkomen. We liggen nog lang wakker deinend op de golven.

Reageren
Vorige bericht » « Volgende bericht

Foto's bij verslag (6)

  • Dolfijn
  • Lake Wanaka
  • mijn eerste vis ooit
  • Reuzen kreeft
  • Doubtful Sound
  • Op de boot

Ga naar het overzicht

Reacties (5)

25 januari 2017 12:43 | Door: Renske.

Wat weer en heerlijk verhaal zeg. Klinkt een beetje bekakt maar ik weet heel veel van kleine hutten en storm
En angst is natuurlijk een slechte raadgever .
En zie hier, zit net als jij toch achter de pc. Maar dat het spannend is en was is duidelijk.
Is het normaal dat het zo'n slecht weer is in Nieuw- Zeeland?
Ach slecht weer ziet er door het raam altijd nog veel slechter uit moet je maar denken.
Bij ons overal kleine knoppen van sneeuwklokjes-crocussen,blauwedruifjes die boven de grond .
Maakt me weer zeer blij.

Gisteren de 24 Jan : Wanneer je dingen vanuit je ziel doet,voel je een rivier van plezier door je zelf stromen.

[Agenda voor positiviteit]

Dikke kus voor alle twee.
Liefs ,
Renske

25 januari 2017 14:09 | Door: Jenneke

Zo weer heel wat belevenissen weergegeven in je mooie verslag.
En Jetje.....een nieuwe hobby ontdekt lees ik . Haha
Blijf genieten
Liefs uit een prachtig zonnig Hardenberg.
J &J

25 januari 2017 16:00 | Door: Carla Akkermans

Weer volop genoten van jullie verhaal en ja, het kan flink tekeer gaan op de eilanden. Het waait er altijd stevig volgens mij. Mijn schoonzus zei vaak, je kunt hier alle 4 seizoenen meemaken op een dag.
Ik hoop dat jullie nu genoeg storm hebben gehad en verder kunnen genieten van het mooie land.
Hier is het nog steeds echt winter maar de zon schijnt ook vaak en dan is het heerlijk buiten dus moeten we daar ook maar een beetje van genieten.
Ik wens jullie verder een zonnig verblijf en wacht weer op het volgende verhaal.
Lieve groetjes van anneke en mij en een dikke knuffel!

26 januari 2017 16:22 | Door: Ria

Fijn dat jullie toch met het vliegtuig terug konden vanaf Stewart Island. Een ruwe overtocht op een ferry is ook niet iets om blij van te worden.
Wat doen jullie veel indrukken op, je zult 's avonds best wel moe zijn, niet waar? Prachtig om dolfijnen te zien en dan je eigen avondmaal te vangen. Onbetaalbaar!!!
Blijf genieten samen, liefs, Ria

30 januari 2017 04:52 | Door: Anja

Brrrr schatjes, ben ik blij dat ik niet hoef...windzakken in het vliegtuigje, op en neer deinen op de boot, ik word al misselijk als ik het lees...Fantastisch dat ik het zo met jullie mag meemaken, op afstand. Sorry, beetje late reactie, ik loop achter, drukke week gehad. inmiddels weer terug in de Uk, en kijk uit naar jullie volgend avontuur. Ik moest heel hard lachen om de eieren, al ook lekker gaan ruiken na een paar dagen, hahah.

Reageer op dit reisverslag

Naam (verplicht):

E-mail adres:


Over WaarBenJij.nu

  • Wat is WaarBenJij.nu?
  • Veelgestelde vragen
  • Nieuws
  • Contact

Op WaarBenJij.nu

  • Reizigers
  • Reisverslagen
  • Foto's

In de shop

  • Fotoalbum
  • VIP-pakket
  • Fotoruimte

Zakelijk

  • Adverteren op WaarBenJij.nu
  • Werken bij WaarBenJij.nu
  • Zakelijk contact

Auteursrecht © 2018 WaarBenJij.nu | Easyapps BV | Algemene voorwaarden | Alle rechten voorbehouden

×

Next Previous Slideshow Download